Orratx! Antzerki Taldearen antzezlana.
Shakespearen eta Lorcaren emakumeek bidaia luze bati ekingo diote, nork bere maleta zaharra hartuta, bizi-esperientziez beterik.
Artea hiru lagunen arteko komedia da. Sergiok koadro moderno bat erosi du dirutza handia ordaindu ondoren. Marcosek gorroto dio koadroari, gainera kosta egiten zaio sinistea Sergiori koadroa benetan gustatzen zaionik. Hirugarren laguna, Ibon, saiatzen da Marcos eta Sergioren arteko desadostasunean bitartekari izaten. Arte modernoari buruzko azaleko desadostasuna izanik, adiskidetasunari buruzko eztabaida latza bihurtzen da, Ibon erdi-erdian hartuta.
Antzezlanak aurrera egiten duen moduan, koadroaren auzia erabat puztuko da bat-batean desagertzeko, haserrealdiaren benetako arrazoiak azalean argi utziaz.
Fitxa artistikoa:
Kongresu Feminista Vigo hirian. Nerabezaroko hiru adiskide, hainbat urtetan elkar ikusi gabe egon direnak. Hiru adiskide, "feminismoa" ulertzeko oso desberdinak diren hiru modu dituztenak: feminismo erradikala, feminismo liberala eta post-feminismoa. Komedia beltza, oso morea dena.
Georgek eta Margaretek beren mugak defendatu behar dituzte. Bizilagunak hor daude, zelatan, ahalik eta deskuidurik handienean gurutzatzeko zain. Baina, Margaret galdera gehiegi egiten hasten denean, komedia musikala, bere bizitza zena, tragedia basati bihurtzen da.
Arizona ez dago hain urruti. Arizona hemen dago, Ceutan, Melillan, gure hiri bakoitzean, gizaki batek bizitza hobea lortzea eragozteko altxatzen den harresi bakoitzean.
Juan Carlos Rubioren testuak mugei, migrazioari, giza ergelkeriari eta manipulazioaren mugei buruzko gogoeta egiten du, bizitzaren basamortuan galdutako bi gizakiren arimaren erretratu tragikomikoa izateaz gain.
Argudio sinple batekin, AEBk Mexikorekin duen mugara doazen bi gringo, Arizonako estatuan, bere aberria balizko arrotzengandik defendatzeko eta «mugei buruz hausnartzeko», egileak hutsunezko mundu bat asmatzen du, herrialdeen eta gizakien arteko inkomunikaziozkoa, egunero aduana intelektualekin asmatzen dugun absurduaren frisoa.
Fitxa artistikoa:
Ciare Burns, 42 urteko emakume bat, eta Alex Priest, 72ko gizon bat, Londresko Saint Pancras geltokian ezagutuko dira. Atzetik ikusita, Clarek usteko du Alex bere aita dela (urtebete da hil zela) eta eroaldi “absurdo” batean, musu emango dio garondoan. Topaketa berotzaile hori izango da biei bizitza aldatuko dien jalas zoragarri baten hasiera.
Heisenberg lanarekin, Simon Stephensek erakutsi nahi digu zein ziurgabea eta komikoa izan daitekeen gizakion arteko konexioa.
Un elogio sobre la vejez ikuskizun ezohikoa da, 72 eta 94 urte bitarteko protagonistekin, zahartzaroari, hauskortasunari eta indarrari gorazarre egitea bilatzen duena. ON DO KOk bidaia sentsorial eta emozional bat proposatzen digu, arteak gaur egun zahartzeak suposatzen duenaren ikuspegi estereotipatuak eta ereduak nola eraiki, iraunarazi eta desafiatu ditzakeen planteatzera garamatzana.
Mafalda Saloio aktore eta sortzaileak zuzenduta, Donostiako Egia auzoko adinekoekin eta Euskal Herriko Gazte Orkestrako (EGO) musikarien parte-hartzearekin batera, gorputzaren, ahotsaren, musikaren eta emozioen bidez adinari buruzko aurrekontzepturik gabeko ikuspegia lantzea du helburu. ON DO KO 2018an jarri zen abian, Egia Kultur Etxearen eta Donostia Lagunkoiaren bultzadari esker; helburua adinekoen eta auzoaren arteko topaketa- eta zaintza-sareak sortzea da, artearen bidez.
Fitxa
Informazio gehiago: ON DO KO.
1936ko uztailaren 18an, gerra zibilari bide eman zion Errepublikaren aurkako altxamendu kolpistarekin batera, Lodosara iritsitako Anastasini Zirkuko 50 artistaren taldea desagertu egin zen arrastorik utzi gabe. Diotenez, batzuk fusilatu egin zituzten eta gainerakoak tropak entretenitzera behartu zituzten. Objektuen hizkuntzaren bidez, Olvido Flores narratzaileak edertasun mingots, poesia, zirku eta gerrako istorio bat kontatzen du, oroimenari eta inork lorerik eraman ez zien pertsona ahaztuei omenaldia izan nahi duena.
Fitxa teknikoa
Testuaren egilea: Estefanía de Paz Asín
Musikaren egilea: Gorka Pastor Yerro
Koreografiaren egilea: Estefanía de Paz Asín
Zuzendaritza: Estefanía de Paz Asín
Musika: Grabada
Antzezlea: Estefanía de Paz Asín
Amatasuna, zaintza eta maitasunari buruzko tragikomedia absurdoa.
Amaren gaia zilbor heste luzea da, kilometrikoa, sekula egunerokotasunik galtzen ez duen gaia. Esaerak dio, gainera, ama bakarra dela munduan, baina nik ama bakoitza mundu bat dela pentsatu nuen paper zuriaren aurrean jarri nintzenean.
Nire zuzendari NIA eta gainontzeko NI GUZTIAK, idazle, aktore, kudeatzaile, emakume, ume, ama, sorgin, animali. Denak aurrez aurre jartzeko aukera eder bat bezala bizi izan dut idazketa sormen prozesu hau.
Emaitza: ZORRETAN / MI DEUDA: 35 urte luzeen ondoren beldurrei aurre eginez, gogoei erabateko askatasuna emanez, eskarmentuaren babes zabalarekin eta bide berriak probatzeko asmoarekin, sortutako antzerki testua.
Kurtso bukaerako emanaldia eskainiko du Orratx! Txiki antzerki taldeak.
Zepo gerrara joan zen… eta han bera bezalako beste bat aurkitu zuen, baina desberdina. Bi soldadu etsai aurrez aurre. “Gaiztoa” bestea da. Bera da arrotza eta kanpotarra. Baina horrela pentsatzen dute biek. Zer egingo dugu orduan?
Keinu bidezko ikuskizuna, familientzako, edozein gerraren istorioa kontatzen duena. Beno, gerra batean protagonista direnenen istorioa. Emoziotik eta eszenaren egiatik sentsibilizatu nahi du, telediarioen pantailaren hoztasunetik erabat aldenduta.
Fitxa artistikoa: