Antzerkia

Diziplinarteko proposamen mestizatu batek, non hitza, zuzeneko musika, irudia, emozioa eta umorea batzen diren XXI. mendeko herritarren errealitate eta nahiari buruzko hausnarketa eszenikoa erakusteko. Une batez, testigantza intimoa da, rock kontzertua, komiki bineta, sutsua aldarrikatzen du, baina, batez ere, ikuslearen arimarekin jolas sutsu eta atsegina.

200 emanaldi baino gehiago eta 3 izendapen 2015eko Arte Eszenikoen Max Sarietan (Ikuskizun Onena, Aktore Onena Gema Matarranz eta Antzerki Egile Onena Jesús Carazo). Juana, emakume, ama eta erregina bezala bere patuaren preso. Gutiziarik gabeko emakume baten patu tristea, arbuiatu zutenen artean biziraun zuena, poliki-poliki hiltzen utziz.

Bi ezezagunen erlazioa gero eta maitagarriagoa bihurtzen da gizatasun arrastoak proban jartzen dituzten egoera desberdinei aurre egitean.

2019ko Palma del Rio-ko Sari Berezia!

Ada eta Laurak gauero aurre egiten diote atsekabeari. Ihes egiteko aukerarik ematen ez dituen nahigabe sakon eta batzuetan aitor-ezinari. 

Edo agian bai, baina orduan argi eta garbi aitortzeak txoko ilun eta bakartiegira eraman ditzake. "Kontzientzia" deituriko txoko ilun horretara. Ez gaude atsekaberako prest, baina hor dago gure barrenean. Gure gorputzean eta batez ere gure gogoetan. Munstroak al gara ihes egin nahi izateagatik? Edo gizalegekoa al da gure burua babestu nahi izatea, besteen kontura bada ere, nahiz eta pertsona maiteenen kontura izan?

"La Isla"-k gure baitan sentitzen duguna eta besteen aurrean aitortu dezakeguna bereizten duen lerro mehe hori miatzen du. Bizitzearen minaz eta bizirik egotearen minaz hitz egiten du. Izan ere, azkenean, denok gara urez eta bakardadez inguratutako uharte bat.

Informazio gehiago: Histrión Teatro

Trailer-a

Castillako lurretan errepidean harrapatuta geratuko dira Ander eta Mikel. Egoerak sortzen duen intimitateari eta elkarrekin pasatzen duten denborari esker harreman berezia sortuko da bi mutilen artean eta kontu askoren inguruan gogoeta egiteko bidea emango du; zer da sentibera izatea? gizonak izan daitezke sentiberak? Nola harramantzen dira mutilak?

"Celestina, La Tragiclownmedia", muntaia dinamikoa, oso mugitua, arnasa hartzeko denborarik eman gabe. Ekintza bat eta beste bat, espazio aldaketa bat eta beste bat, malabar bat labanekin eta beste malabar bat, magia zenbaki bat sokadun uztaiekin, txanponekin, espazioaren erabilerarekin magia ere osatzen da. Antzerki hutsa, usadio zaharrean, baina gaurkotasun handikoa.

Musikari zingaro talde batek bere aitona Dimitriren hileta ospatzera gonbidatzen du publikoa, dena egoera harrigarriz beteriko nahaspila bihurtuko duen bilbe xume bat. Pertsonaia lehergarri batzuek, birtuosismo musikalak eta publikoarekiko elkarrekintzak hileta hau ahazteko zaila den festa sinestezin bat bihurtzen dute.

Uda UMPLUTE, Madrilgo Kale Nagusian denboraldi arrakastatsu bat egin ondoren, Edinburgon, Aurillacen, Habanan, Kieven eta hainbat bira nazional eta nazioartekoan, eta 1.000 emanaldi baino gehiago.

Musika eta antzerkiko ikuskizun ezberdin eta originala, non dibertsioa, ikusgarritasuna eta argumentu sinestezin bat uztartzen diren publikoari sorpresa eta umorez beteriko egun ahaztezin bat pasarazteko.

Fitxa artistikoa

Musikaria Aktoreak: Tereza Polyvka, Kike Lera/David Ardid, Joaquín Murillo, Fran

Gazol/David Sanchez

Zuzendaria: Joaquín Murillo

Argien diseinua: Tatoño

Jantzien diseinua eta eszenografia: Producciones Che y Moche

Diseinu grafikoa: Cristina Castel, Daniel Viñuales (Publicomp)

Ekoizpena – Banaketa: Producciones Che y Moche

Ekhi, umetan, hamaika arrazoigatik beldurtzen zen, baina baziren bi gauza guztien gainetik beldur izugarria eragiten ziotenak: norbait babesgabe dagoela ikusteak eta Sorginek, mendi tontor bateko etxola zaharkitu batean bizi ziren emakume bakarti eta maltzurrek. Ekhi, maite zuen armiarmatxoa salbatzeagatik, beldur ugari gainditzen joan zen. Hala kontatzen digu Ekhik berak, urteek aurrera egin ahala “sorgin” bihurtu den emakume edadetuak.

Egile eta zuzendaria: Jokin Oregi

Jokalariak: Ana Meabe, Aiora Sedano, Juana Palacios, Leire Omeñaca, Maitane Sarralde

Musika: Adrian García de los Ojos

Eszenografia: Ikerne Giménez

Jantziak: Rosa Solé

Argiztapena: Javi Kandela

Eszenografia eraikuntza: Collider Film Solutions. Koop.

Atrezzoa: Javi Tirado

Efektuak: Josebe Uribarri

Argazkiak: Pío Ortiz de Pinedo

Kartelaren diseinua: Ane Pikaza

Produkzio exekutiboa: Pío Ortiz de Pinedo

Produkzio laguntzailea: Nagore Navarro

Ekoizpena: Marie de Jongh antzerki konpainia

Bidaia-agentzia batek industria-turismoaren eta masa-turismoaren ingurumen-ondorioak murrizteko kanpaina aitzindaria abiaraztea erabaki du.

Itsasoaren eta itsas munduaren zaporea duen uharte bakarti batetik, Crusoek denbora eta itsasontziak igarotzen ikusten ditu, inor gelditu gabe. Crusoek bizitza baketsu bat bizitzea lortzen du, itsaso zabalean dagoen itsasontzi bat bezala, urrunean igarotzen jarraitzen duen bizitza.
Markeliñen testu klasiko eta ezagunak erabiltzea gustatzen zaigu buelta txiki bat emateko. Oraingo honetan, Dafoeren klasikoa egokitu dugu, hiru antzezleren eta musikari baten bidez bizitzaren metafora bat kontatzeko, iradokitzailea, irudimentsua eta dibertigarria.